کارمند بله قربان گو

کارمندهای بله قربان گو، ربات های پیش‌رفته‌ای هستند که پردازشگرهای آن‌ها تحلیل رفته است و قدرت تصمیم‌گیری‌اشان را از دست داده‌اند. این کارمندها در شرکت‌هایی که از طریق ارزش آفرینی، ثروت به دست می‌آورند آفت هستند؛ ولی بله قربان گوها در شرکت‌هایی که از طریق رانت و انحصار پول کسب می‌کنند، یک سرمایه‌ی دوست داشتنی به حساب می‌آیند.

من طبق تجربه‌ای که در طی چندین سال گذشته کسب کرده‌ام، در زمان بررسی کسب‌وکارها اول از هر چیز آن‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنم: آن‌هایی که ارزش خلق می‌کنند و آن‌هایی که صاحبانشان صرفاً برای پولدار شدن دور هم جمع شده‌اند. شرکت‌های دسته‌ی اول تعالی جامعه و پیش‌رفت اقتصادی را به همراه دارند و شرکت‌های دسته‌ی دوم، نابودی منابع و سرمایه‌ی ملی را.

متأسفانه در این نقطه جغرافیایی که ما هستیم، فلسفه‌ی وجودی اکثر شرکت‌ها، آن‌ها را در دسته‌ی دوم قرار می‌دهد و این شرکت‌ها عاشق کارمندهایی هستند که هر چه مدیر می‌گوید، بدون چون و چرا انجام دهد.

کارمندهای بله قربان گو، علاقه‌ای به تغییر ندارند. در نتیجه مفاهیمی چون خلاقیت یا نوآوری برایشان بی‌معنا است. آن‌ها کسانی هستند که صرفاً برای بیکار نبودن یا دریافت قوت بخور و نمیر سر کار می‌روند.

یک کارآفرین، کارمند بله قربان گو نمی‌خواهد. فقط دلالان هستند که دوست دارند یکی کمک به حالشان باشد و اوامرش را مو به مو انجام دهد.

و هیچ کارمندی از ابتدا بله قربان گو نیست. این مدیران هستند که کارمندانشان را «بله قربان گو» تربیت می‌کنند و دودی در شرکت خود به پا می‌کنند که اول در چشم خودشان می‌رود.

من کارمندی و کارمند بودن را نکوهش نمی‌کنم. اما بله قربان گو بودن را بیش‌از هر چیز دیگر تنفرآمیز می‌دانم.

ما درخت نیستم. ربات هم نیستم. پس باید اهل فکر باشیم و با فکرمان ارزش خلق کنیم.

اگر یک کارمند بله قربان گو شدیم، باید بدانیم که حذف شدنمان در سازمان یا جایگزین شدنمان با فرد دیگر یا یک ربات پیش رفته، بسیار محتمل است.

پس مراقب «چَشم»‌هایی که می‌گوییم باشیم.

پیروز باشید

محمد قربانیان (نارنجیمن)